Όπως αναφέρει η παράδοση με την κατάργηση του Μοναστηριού στο Φανάρι που ήταν αφιερωμένο στην Παναγιά, από τους Τούρκους το 1393, έγινε αφορμή να «φύγει» η Παναγία από το Φανάρι και για καταλληλότερο μέρος διαμονής της διάλεξε το Πετρίλο, στο οποίο έκτοτε και φυλάσσεται. Την βρήκαν οι κάτοικοι κάτω από ένα δέντρο μια κρανιά. Σ΄ αυτή τη θέση έκτισαν ναό και τοποθέτησαν την εικόνα.
Όταν το έμαθαν οι Φαναριώτες και διαπίστωσαν ότι είναι η δική τους εικόνα την πήραν μαζί τους. Την επόμενη ημέρα η εικόνα δεν ήταν στη θέση της. Πληροφορήθηκαν ότι βρίσκεται πάλι στο Πετρίλο. Η προσπάθεια για την επαναφορά της επαναλήφθηκε. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς όταν νύχτωσε, σταμάτησαν βορειοανατολικά του βουνού Οξιά στη θέση «Μάλια» και κάρφωσαν την εικόνα σε ένα μεγάλο μαλόκεδρο.
Όταν ξημέρωσε είδαν πάλι ότι η εικόνα έλειπε και ήταν στην Κρανιά του Πετρίλου. Τα κομμένα καρφιά της εποχής εκείνης με τις μεγάλες κεφαλές σώζονται μέχρι σήμερα στην εικόνα.
Τότε οι κάτοικοι των δύο χωριών συμφώνησαν να παραμείνει η εικόνα στο Πετρίλο και μετά τις 15 Αυγούστου και μέχρι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου να μεταφέρεται στο Φανάρι. Η συνήθεια αυτή έγινε έθιμο και τηρείται μέχρι σήμερα.
